Jules Praat leest de Sukhavati Sutra
Taigu (Jules Prast) leest voor
De kleine Sukhavati sutra
Taigu
Voorgelezen uit: De grote weg naar het licht. Een keuze uit de literatuur van het mahayana-boeddhisme. Uit het Sanskriet vertaald en toegelicht door Jacob Ensink. Uitgeverij Asoka, Rotterdam 2005 (3e druk), blz. 123-128.
Teksten over het Reine Land van de boeddha Amitayus/Amitabha/Amitufo/Amida gaan terug tot India en behoren daarmee tot de oudste geschriften van Mahayana. Ze zijn relevant omdat ze een bodhisattvaweg beschrijven voor gewone mensen. Reine-Landboeddhisme is eeuwenlang niet een afzonderlijke school geweest, maar een cultus die ook in kloosters van Zen en bijv. Tiantai/Tendai werd beoefend. Pas Honen en Shinran stichtten Reine-Landscholen (shinboeddhisme). Toen in de zeventiende eeuw Chinese zenmonniken in Japan de Obakuschool stichtten, namen zij van het vasteland de nembutsu als mantra en koan mee. In tegenwoordige zenkloosters, vooral in China, wordt de boeddha Amituofo nog steeds vereerd.
De kleine beschrijving van Sukhavati (in het Japans de kleine sutra van Amitayus genoemd) is door Honen uitgekozen als één van de drie Reine-Landsutra’s die in het shinboeddhisme centraal staan. Sukhavati is de naam van Amida’s Reine Land. Hoewel de cultus van het Reine Land zich door de eeuwen heen nader heeft ontwikkeld, bevat de kleine Sukhavati sutra elementen die tot de kern ervan behoren, zoals een focus op visualisatie, het belang van het zeggen van Amida’s naam, de wedergeboorte in het reine land en de functie van het reine land als centrum waar gewone mensen als bodhisattva’s worden opgeleid. De betekeniselementen van de sutra zijn een voorbeeld van een beeldtaal die de metafysische en mystieke matrix van Mahayana tot uitdrukking brengt.
Taigu