Clowning voor zennies
Afgelopen juni ben ik naar de White Plum bijeenkomst geweest in Würzburg, in de buurt van Düsseldorf. White Plum is de naam van de lineage van Maezumi Roshi – de leraar van de leraar (Genpo Roshi) van mijn leraar (Tenko Roshi). Het zal je dan ook niet verbazen dat er allemaal (indirecte) opvolgers van hem waren. Veel Europeanen en een handje vol Amerikanen. De bijeenkomst verliep – zoals alles in het leven – anders dan ik had verwacht. Zo was ik er bijvoorbeeld van uitgegaan dat we uren samen zouden zitten en dat we veel services en speciale ceremoniën zouden uitvoeren. Niets was minder waar. We zaten slechts een uurtje per dag, zonder service en er waren alleen voor de ingewijdenen twee ceremoniën.
Op een van de dagen gingen we op een boot-excursie naar een kasteel in een nabij gelegen dorp. Ook eigenlijk niets bijzonders, gewoon een heel toeristisch uitje met een bus, een grote boot, hapjes en drankjes en meerdere gidsen. De bus zou die ochtend stipt om drie minuten voor half tien vertrekken. Om vijf minuten voor half tien stonden we met zijn allen klaar om in te stappen. Een van de deelnemers was zijn zonnebril vergeten en twijfelde of hij hem nog even zou gaan halen of niet. Het leek mij verstandig dit wel te doen. Wat moet je op zo´n hete, zonnige dag zonder zonnebril beginnen? Ik was uitgerust met een zonnebril, een pet, een blouse met lange mouwen die tot boven toe dicht kon, factor vijftig en was nog steeds onzeker of ik wel voldoende beschermd was. Dus ik zei dat ik de bus persoonlijk zou tegenhouden als hij niet op tijd terug was en deed voor hoe ik mijn been tussen de deuren zou steken. Hij moest lachen en sprintte weg naar zijn kamer. Even later (drie minuten te laat) kwam hij terug-gesprint. Het was oké, de bus was nog niet weg. Vreemd hoe iemand kan opvallen in kleine dingen. Ogenschijnlijk was er niets bijzonders aan dit voorval, en toch was het alsof mijn dag een beetje lichter was. Alsof de zon een kijkje naar binnen had genomen.
Later bij het avondeten bleek dat deze man, Moshe Cohen, werkte als clown. Zo zat ik dus zomaar opeens met een heuse clown aan tafel. Hij bleek voor de meeste insiders een goede bekende uit de White Plum. Hij had jaren met Bernie Glassman gewerkt met wie hij een soort clowning voor zennies had ontwikkeld. Ook Joke heeft destijds met hem gewerkt. Ik kan me dan ook nog goed herinneren dat zij lang, lang geleden in de Kraijenhoffstraat giechelend rondliep met een grote, rode neus. Ook bij M. thuis had ik weleens een clownsneus op het altaar zien liggen. Het was destijds het idee van Bernie dat je als zennie ook clowning moest leren. Omdat nu eenmaal niet iedere zennie een clown wil worden pakt Moshe dat tegenwoordig anders aan. Naast performing en clini-clownen geeft hij ook lightfulness-workshops speciaal gericht op zennies die zichzelf en het leven (te) serieus nemen. Voor mij dus, en misschien ook wel voor jou?
Levity and Lightfulness for the Everyday
Workshop by Moshe Cohen